Nieuwsgierig
Voor wie meer wil weten over de interactie tussen ouders van zorgpuzzelkinderen
en de (zorg)wereld
Oudersensitiviteit: het onzichtbare zichtbaar maken
Uit de vakliteratuur (zie eveneens Boeken op deze site) blijkt het versterken van de 'special needs' vaardigheden in zorg en opvoeding en het verminderen van de negatieve gevolgen voor alle betrokkenen de twee hoofdbekommernissen van het anders-ouder-zijn te zijn. Hierbij ontstaan spanningen tussen het 'natuurlijk', en het 'gebruikelijke' van wat zou moeten zijn en het onverwachte en onbekende van wat is. Sterk en actief zijn wordt als waardevol gezien, terwijl verdriet alleen moet gedragen worden en liefst zo kort mogelijk. Ouders hebben het moeilijk om zich dit ouderschap eigen te maken, om niet te vervreemden van zichzelf en de rest van de wereld en denken voortdurend aan de gevolgen van hun doen en laten. Door zowel het natuurlijke als het dubbele van dit ouder-zijn zichtbaar en bespreekbaar te maken, kan oudersensitiever gewerkt worden. We nemen de verschillende levensdomeinen door die hierbij een belangrijke rol spelen en maken de verschillende knelpunten concreet:
- fysiek (functioneren?)
- emotioneel (ademen?)
- Cognitief (oplossen?)
- Sociaal (verbinden?)
En hoe kan dit een plaats krijgen in jullie praktijk ?
Door meer handvaten en inzicht in het anders-ouder-zijn te combineren met permanentie en wederkerigheid in de relatie met de ouder, kan men ontdekken wat de ouder bezighoudt, motiveert of tegenhoudt. Zo voorkomt men dat inspanningen en goede wil bij ouders én professionelen verloren gaan. Hier bewaken we zowel de grenzen van de ouder als van de professioneel, maar gaan voor groei.
Oudermythes en rolmodellen: ontmoeten en ont-moeten
Het Nieuwsblad 24-25 december 2016
Veel van wat we willen, wensen en hopen vertrekt vanuit normen en waarden, overtuigingen en specifieke voorkeuren of motieven. Wanneer deze niet meer vanzelfsprekend zijn, moeten ouders én professionelen zeer sterk gaan leunen op hun cognitieve en emotionele mogelijkheden om nieuwe benaderingen, inzichten en vaardigheden te verkennen, te ontwikkelen en te verinnerlijken. Omgaan met de intensiteit van gevoelens en de complexiteit van het dagelijkse leven met een chronische ziekte, beperking of stoornis vraagt veel van ons denken, voelen en doen. Niet iedereen kan echter (onmiddellijk) omgaan met het chronisch verdriet, onzekerheid en waakzaamheid die dit met zich meebrengt. Hierbij kan saturatie en overbelasting optreden en worden we afwisselend boos, gefrustreerd, opstandig, moe, prikkelbaar, neerslachtig overgevoelig, verdoofd, onverschillig,.... Men gaat twijfelen aan wat haalbaar en bruikbaar is, aan de eigen mogelijkheden en soms ook aan de verantwoordelijkheden. Hier gaan we dieper in op het belang van routines, op het moeten en ont-moeten van mythes en modellen. Ook 'ontmoeten' we het positieve van bijvoorbeeld intuïtie of stereotypen. Hierbij is het echter nodig om te leren omgaan met het verschil in perceptie vanuit leeftijd, geslacht, rol, positie,.. Het ontwikkelen van een 'eigen-wijze' van anders-ouder-zijn, is echter een basisbouwsteen van de ontwikkeling van kind. Indien de ouder het eigen anders-ouder-zijn vorm kan geven, zal het anders-kind-zijn een stevige basis krijgen en een stevig anders-kind-zijn zal ... Hier verkennen we de breedte en de diepte van het anders-ouder-zijn met al zijn hindernissen, uitdagingen en valkuilen, maar ook met immens veel mogelijkheden.